koyish

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ko-yish

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Biror narsadan shikoyat qilmoq, zorlanmoq, xafa bo'lmoq. Koyimoq. ◆ Eh, odamning guli qurdinda, ellikboshi Hasan ovchidan koyinadi. ◆ Boshida baxt qushi bilan bu odam ot bozorida nima qilarkan-a? Sh.Toshmatov, „Erk qushi“ .

2 Koyib, urishib aytilgan ran, soʻzlar. ◆ Saodatxon oʻn yettiga kirib, haligacha oyi-sidan bunchalik koyiil eshitmagan edi. N.Safarov, „Saodatning baxti“ . ◆ [Ustalar] Bit-may qolgan kiyimlarning egalaridan koyish va soʻkish eshitardilar. M. Muhammadjonov, „Turmush urinishlari“ .

3 folk. Umuman, urinish, ovora bo'lish, koyinish-li holat, qiyin, gʻam-tashvishli holat. ◆ Tuh-mat bilan qoldik ushbu koyishga. Otamiz haydatdi bu ulugʻ dashtga. "Erali va She-rali" . ◆ Koyishlarim boʻldi mening ziyoda, Se-ning uchun voyim ortdi dunyoda. "Oysuluv" . ◆ Falakka yetar nolishing, Koʻp boʻldi, ena, koyishing. "Murodxon" .

Antonimlari

КОЙИШ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.