kuloh
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ku-loh
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
fors. – bosh kiyimi, kuloh;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Tepa tomoni ingichkalashib chiqqan qalpoq, bosh kiyimi (asosan, qalandar, darveshlar kiyadigan uchli qalpoq). ◆ Doʻkon ogzida boshiga kuloh kiygan.. qalandar hadeb aylanishib, isiriqdonini u yoqdan-bu yoqqa silkitaverdi. A. Muxtor, „Opa-singillar.“ ◆ Bosh ustiga, — dedi kulohiga oq salla oʻragan.. vazir taʼzim qilib. M. Osim, „Karvon yoʻllarida.“
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
КУЛОҲ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
kuloh
конусообразная шапка дервиша; ◆ Bitsin endi eski turmush, ul ~u jandalar (Ћамза) Долой старую жизнь, все эти шапки и рубища дервишей.