loʻpchik
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
loʻp-chik
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Uchiga paxta oʻralgan choʻp (si-qilgan oʻsma, yod kabi suyuq narsaga tegi-zib, biror narsaga surtish uchun ishlatila-di). ◆ Loʻpchik bilan oʻsma qoʻymoq.
2 Paxta yoki lattani yumaloqlab, choʻpga suqib yoki simga bogʻlab, kerosin, qoramoy shimdirib, mapgala sifatida ishlatiladigan narsa. ◆ Bir bola loʻpchikka yer moyi sepib turdi. T. Murod, „Ot kishnagan oqshom“ . ◆ Yerga suqigʻlik, odam boʻyi temir uchida loʻpchik lov-lov yonib turadi. T. Murod, „Ot kishnagan okdgam“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЛЎПЧИК. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
loʻpchik
растушёвка, палочка для накладывания грима, усьмы и т. п.; спичка с намотанным на конец кусочком ваты.