mergan
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
mer-gan
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
moʻgʻ. mergen — oʻqotish boʻyicha gʻolib, oʻqni aniq otuvchi
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Oʻqni bexato uradigan, poylab turib otadigan. ◆ Koʻp otgan bilan mergan boʻlmas, koʻp aytgan bilan chechan boʻlmas. Maqol . ◆ Mergan ovda bilinar, soʻzchi — dovda. Maqol . ◆ shshDivizionda Sharipovni "Us-tasi farang moʻljalchi, mergan toʻpchi", de-yishardi. T. Rustamov, „Mangu jasorat“ .
2 Oʻqchi askar, jangchi. ◆ Merganlar oʻn besh daqiqa, orqasini uzmay miltiqqa oʻt berib turdilar. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
МЕРГАН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.