miltiq
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
mil-tiq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Oʻq otadigan, qoʻndogʻi va uzun stvoli boʻlgan qoʻl quroli. ◆ Ov miltigʻi. Qoʻsh-ogʻiz miltiq. Beshotar miltiq. n ◆ Dodxoh dagʻallik qilgan edi, olomondan bittasi miltiq otib, ikki sipohni yiqibham qoʻydi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ . ◆ U orqaga qara-moqchi boʻluvdi, boshiga miltiq qoʻndogʻi teg-di. Gazetadan .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
МИЛТИҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
miltiq
ружье; винтовка; ◆ beshotar ~ пятизарядная винтовка; ◆ qoʻshogʻiz ~ двуствольное ружье; ◆ tankka qarshi otadigan ~ противотанковое ружье; ◆ ~ dori порох; ◆ ~ ovozi выстрел, звук выстрела; ◆ ~ boʻshatmoq разряжать ружье, выпаливать из ружья; ◆ ~ otmoq стрелять из ружья; ◆ ~ oʻqtalmoq прицеливаться (из ружья или винтовки); ◆ ~ni oʻqlamoq или ◆ ~qa oʻq joylamoq заряжать ружье.