munavvar
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
mu-nav-var
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. مُنَوَّر — nur sochib turuvchi; nurli, yorugʻ
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1. kt. Nur bilan yoritilgan, nurga toʻlgan; ravshan, yorqin. ◆ Saxiy yoz quyoshi olamga nur taratadi, qabriston ham koʻm-koʻk, munavvar. Gazetadan. ◆ Odamzodning quyoshi, Munavvar hayot boshi, Boshlanur shu xonadan, Doim uygʻoq onadan. G. Joʻrayeva, „Iqbol.“
- Munavvar qilmoq (yoki etmoq) Nurli, charogʻon qilmoq; yoritmoq. ◆ Quyosh ufqdan qanchalik yuqori koʻtarilsa, olamni shunchalik munavvar qiladi. Gʻ. Gʻulom, „Quyosh monand haqiqat.“ ◆ Xonani quyosh nuri munavvar etib turganiga qaramay, Rumiya chiroqni yoqdi. S. Karomatov, „Soʻnggi barxan.“
2. Munavvar (erkaklar va xotin-qizlar ismi).
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
МУНАВВАР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.