nafaqa
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
na-fa-qa
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. – xarajat; aliment;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1. Muhtoj odamlarga yordam sifatida beriladigan pul; yordam puli.
2. Oʻzidan boʻlak turadigan xotin yoki erga (yetim, balogʻatga yetmagan bolalari uchun) yoki mehnatga yaroqsiz ota-onaga qonunchilik asosida toʻlab turiladigan taʼminot puli; aliment. ◆ Nafaqa bermoq. Nafaqa toʻlamoq. ◆ Men shundoq gumon qilamanki, yo bolani tashlab ketgani kelgan, yo nafaqa soʻragani. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari.“
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
НАФАҚА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.