parvosiz
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
par-vo-siz
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
ayn. beparvo. ◆ Parvosiz odam. n ◆ Alimardon uning qoʻlini parvosizgina qisarkan, yana kinoyali bir xayol koʻngliga uiapna solib oʻtdi. Oʻ. Hoshimov, „Qalbingga quloq sol“ . ◆ Sultonali qoʻrgʻon ostidagi yi-gitlarga koʻz qirini tashlab, ularni oʻzidan parvosiz topdi. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ .
- Parvosiz qaramoq Diqqat-eʼtibor, aha-miyat bermay, beparvolik, ahamiyatsizlik bilan qaramoq. ◆ Onaxon bu gapga parvosiz qaradi, qaytaga chehrasi ochildi. A. Muxtor, „Opa-singillar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ПАРВОСИЗ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.