qashshoq
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qash-shoq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Oʻta kambagʻal, faqir; faqirona. ◆ Qiziq ekansan.. bu yerdagilar hammasi gadoydan non tilaydigan qashshoqlar.. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Oʻshning baland-past loy tomlari shahardagi qashshoq hayotning guvohidek mungʻayib turibdi. S. Karomatov, „Oltin qum“ . ◆ Roʻzimatning otasi juda qashshoq yashar, meshkobchilik bilan kun koʻrib, oilasini boqolmas edi. Tuygʻun, „Shoir haqida haqiqatlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚАШШОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
qashshoq
Ruscha ru
qashshoq
бедный, нищий; // бедняк, голодранец.