qoʻnim
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qoʻ-nim
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Qoʻnish yoki turish joyi, manzil. ◆ Yogʻin tinib, moʻytanlar ovuli bshshn qirdagi qiyotlar qoʻnimi orasiga soʻqmoq yoʻllar tushdi. A. Muxtor, „Qoraqalpoq qis-sasi“ .
- Qoʻnim topmoq Muqim oʻrnashib, turib qolmoq. Qosim bir idorada ikki-uch oy ish-lab, ikkinchi idoraga kirar, u yerda ham qoʻ-nim topmay, chiqib ketar edi. H. Nuʼmon, Fasllar.
2 Xatti-harakatsiz, tinch holat; tinim, tinchlik. ◆ Kolxoz raisida qoʻnim yoʻq, mashina oling, Komiljon. Oybek, „O“ . v. shabadalar. Koʻnimi yoʻq kapalak guldan gulga qoʻnadi. T. Yoʻldosh.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚЎНИМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.