qoʻsha

Oʻzbekcha (uz)

qoʻsha I

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qoʻ-sha

Etimologiyasi

QOʻSHA ' juft holatda', ' birgalikda'. Agar yul— duzlari toʻgri kelgan boʻlsa, h oʻ sh a harishsin (Parda Tursun). Qadimgi turkiy tilda ham shunday maʼnoni anglatgan bu soʻz asli 'birlaiggir—' maʼnosini ang— latuvchi qosh- feʼlining -a qoʻshimchasi bilan hosil qilingan ravishdosh shakli boʻlib, maʼno taraqqiyoti natijasida ravishga aylangan; oʻzbek tilida a unlisi ä unlisiga almashgan: qosh— + a = qosha > qoshä.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Ikkita, bir juft; juft. ◆ Koʻrqqanga qoʻsha koʻrinar. Maqol . n ◆ Yara-shiqli kelgan qoʻsha kokiling. "Hasanxon" . Kusha kungurali binolar, Kubbalarda oʻynay-di quyosh. E. Rahim.

Qoʻsha qarimoq Umrning oxirigacha bir-biridan ajralmasdan, birga yashab oʻtmoq. ◆ Fotimaning ham unga mayli bor. Agar yul-duzlari toʻgʻri kelgan boʻlsa, qoʻsha qarishsin. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .

qoʻsha II

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qoʻ-sha

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

ayn. qoʻsh II 2. ◆ Tashqarida bir qoʻsha sozandalar.. shaharning mashhur ho-fizlari ashula aytadilar. A. Qodiriy, „Oʻt-gan kunlar“ .

Antonimlari

ҚЎША. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

qoʻsha

• Turkcha: ömrün

Ruscha _ru

qoʻsha
два, пара; двойной, сдвоенный, парный.