qut
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qut
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Boylik, baxt; baraka. ◆ Chaqmoq chaqsin momaqaldiroq, Mayli koʻkni qopla-sin bulut, Shaloladay buluting oppoq, Yogʻdiradi seroblik va qut. Yu. Shomansur . ◆ -Ishimizga qut kiryapti.. — dedi Oʻktam. Oybek, „O“ .v. shabadalar.
- Quti uchmoq Barakasi ketmoq. ◆ Nazr-niyozlarning ham quti uchib, hassasiga tayan-gan eshon bilan birga yashashning qizigʻi ham qomadi. S. Ahmad, „Hukm“ .
2 Yuz (bet)ning rangi. ◆ Endi xotinning rang-quti joyiga kelgan va basharasidan qoʻrqish alomati yoʻqolgan edi. S. Ayniy, „Qullar“ .
- Quti oʻchmoq Rangi oʻchmoq; oqarib-boʻ-zarmoq. ◆ ..xafaligim oshib, uyga quruq qayt-dim. Mayda-chuyda kutib oʻtirgan bola-cha-qaning quti oʻchdi. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚУТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.