quvonch
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qu-vonch
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
QUVONCH ' shodlnk, xursandlik tuygʻusi'. Yoʻlchi— ning koʻngli q u v o n ch b i l a n toʻlgan edi (Oybek). Bu ot eski oʻzbek tilida quvan- feʼlidan — (ï)ch qoʻshimchasi bilan yasalgan; keyinchalik ï unlisi ta — laffuz qilinmay qoʻygan, a unlisi â unlisiga almashgan: quvan- + ïch = quvanïch > quvânch.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Quvonish qis-tuygʻusi; xur-sandlik. ◆ Boltaboy otaning quvonchidan Shir-monxon ham 'behad shod edi. S. Zunnunova, „Olov“ . ◆ Toʻy. Bu soʻz.. kambagʻalning uyini shodlikka, quvonchga toʻldiradi. T. Obidov, „Yusufjon qiziq“ . ..adabiyotga yashnab kirgan yoshlarni koʻrib quvonib ketaman va bu qu-vonchimni oʻsha yoshning oʻziga minnatdorchilik izhor qilib aytaman. K. Qahhorova, Chorak asr hamnafas.
- Quvonchi ichiga (yoki diliga) sigʻmaydi Juda ham xursand, gʻoyat shod. ◆ Ichkarida xo-tinlar majlisi: ..birov yor-yor oʻqib, tagʻin bittasining quvonchi ichiga sigʻmay xaxolab, dunyoni buzadi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚУВОНЧ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.