rahba
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
rah-ba
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[a. — boʻsh joy, kenglik; may-
don; hovli] shv. 1 Ochiq keng maydon, dala. ◆ Xolboʻta boshini koʻtarganda, Saidmurod oʻq uzdi.. Narigi tomondagi rahbada choʻzilib yotishgan Komil bilan Hamid sapchib turishdi va darrov nima gap-soʻzligini fahmlab, Said-murodga tailanishdi. "Yoshlik" .
2 Masjid hovlisi (xonaqoh va koʻcha eshiklari oʻrtasidagi maydon). ◆ Undan rahba-ga ham eshik boʻlib, tashqaridan odamlarning past-baland ovozlari eshitilib turardi. E. Samandar, „Tangri qudugʻi“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
РАҲБА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.