rostgoʻy
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
rost-goʻy
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
ROSTGOʻY Bu sifat tojik tilida 'toʻgʻri', 'chin' maʼnosini anglatadigan rost sifatiga (ТжРС, 627) Tapir-' maʼnosini anglatadigan guftan feʼlining goʻū hozirgi zamon asosini (ТжРС, 110) qoʻshib hosil qilingan boʻlib, 'toʻgʻri soʻz', 'xaqiqatni gapiradigan' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 627).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
\f. ^ j — rost, toʻgʻri gapiruvchi
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Rostini, haqiqatni gapiradi-gan; toʻgʻrisoʻz. ◆ Rostgoʻy bola. yash Hukumat arboblari sogʻlom, rostgoʻy, soʻzga usta, iro-dali boʻlishlari kerak. M. Osim, „Ibn Sino qissasi“ . -Yoʻq, Boyxonov, siz qip-qizil rost-goʻysiz, — deb oldiga militsiya hujjatlari-ni tashladim. S. Siyoyev, Yorugʻlik.
Sinonim[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
РОСТГЎЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Sifat[tahrirlash]
rostgoʻy
- Turkcha: dürüst