ruhoniy
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ru-ho-niy
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. – ruhiy, maʼnaviy; diniy; dindor;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Din peshvosi, din yoʻlida, diniy lavozimda xizmat qiluvchi, uni targʻib etuvchi diniy kishi; dindor. ◆ Erta bilan Sulton Abusaid mirzo Buxoroning ruhoniy va nomdor kishilarini chorlab, ular bilan qisqa muloqotda boʻldi. Mirmuhsin, „Meʼmor.“ ◆ Zohir shayx, ogʻasidek ruhoniy boʻlgani bilan, ogʻasi kabi arzimagan narsaga lovullab ketadigan tajang, jahldor emas, koʻngilchan, rahmdil kishi edi. S. Siyoyev, „Avaz.“
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
РУҲОНИЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
ruhoniy
OʻTIL