ruhsiz

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ruh-siz

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Ruhi past, jonli tus olmagan, shavq-zavqsiz. ◆ Ruhsiz toʻy. Ruhsiz hayot. n ◆ Majlis ochshgmagan, ochilsa ham ruhsiz-roq. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ . ◆ Usta Siro-jiddin “Navo ”ni, darhaqiqat, ruhsiz, yomon chaldi. Mirmuhsin, „Sozanda“ . ◆ Abdurahmon.. bir necha oylar nihoyatda ruhsiz, kayfsiz va darsiga ham hafsalasiz davom etib yurdi. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ .

2 Boʻsh, lanj, kayfiyatsiz. Oʻzining ruh-siz tovushi bilan Oysha buvi ham gapga ara-lashdi. A. Qodiriy, Oʻtgan kunlar. ◆ Tongda ruhsiz koʻz ochaman, Qovurilar tanda jon. Onajonim, bunday qilma, Bunday qilma, onajon. A. Oripov, „Yillar armoni“ .

Antonimlari

РУҲСИЗ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

ruhsiz

• Ozarbayjoncha: ruhsuz, cansız
• Serbcha: бездушан
• Xorvatcha: bezdušan

Ruscha _ru

ruhsiz
1 безжизненный, мёртвый; // безжизненно; без подъёма; без пафоса;
2 вялый, невесёлый (о человеке).