sahro

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

sah-ro

Etimologiyasi

arab. صحراء — choʻl, dasht, biyobon;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Oʻsimligi juda kam, suvsiz bepoyon dasht, biyobon; choʻl. ◆ Sahroyi Kabir. Biydek sahro. ◆ Tropiklardan uncha uzoqda boʻlmagan va yogʻingarchilik juda kam boʻladigan joylarda sahrolar paydo boʻladi. "Geografiya". ◆ Kechga yaqin ular yaylov tugab, sahro boshlanadigan yerga yetib keldilar, sargish barxanlar, chiroyli gullagan saksovul butalari koʻrindi. A. Muxtor, „Chinor.“

2 koʻchma Arktika va Antarktidadagi qor va muz qoplagan yerlar.

Antonimlari

САҲРО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

sahro

• Turkcha: sahra, çöl
• Inglizcha: desert

Ruscha _ru

sahro
пустыня, степь; ◆ Qozogʻiston sahrolari степи Казахстана.