sandiq
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
san-diq
Aytilishi[tahrirlash]
Talaffuzi[tahrirlash]
ovoz (Oʻzbekcha) | (fayl) |
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
\a. — quti, yashik, san-
diq] Turli buyumlarni, bisotlarni solib qoʻyishga moʻljallangan, ochilib-yopiladigan qopqoqdi, qulf-kalitli, yashik shaklidagi uy-roʻzgʻor buyumi. ◆ Sandiq ichida podshoh inʼom qilgan oltinning bir qismi hamyoni bilan turganedi. P. Kdsirov, „Yulduzli tunlar“ . ◆ Men keltirgan atlasni Yorim solmas sandiqqa. "Qoʻshiqlar" . ◆ Yoitikdan boshlab kelinoyi-larining sandiqlarini, qutilarini tintib oʻrgangan Nuri.. kaliti burnida unutilgan bir qutini ochdi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .
- Poʻlat sandiq Oʻt tushganda kuymaydigan, yonmaydigan metall sandiq: seyf. ◆ Poʻlat sandiqda turgan veksellarni kovlashtirib, siznikini topib berishimni oson deb oʻylay-sizmi? K. Yashin, „Hamza“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
САНДИҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.