saxiy
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
sa-xiy
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
[a. ... — qoʻli ochiq, saxovatli, himmatli, oliyhimmat]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Hech kimdan nar-sasini ayamaydigan; hotam; hotamtoy; tanti. ◆ Saxiy odam. Saxiy topsa, boʻlib yer, baxil topsa, bosib yer. Maqol . ◆ Saxiy bilan baxil bir kudukdan suv ichmas. Maqol . sht Vaqt-bevakt birovnikiga bir mehmon kelsa, otini ushlab.. koʻnglini xushlab joʻnatsa, bul odam
— saxiy. "Alpomish".
2 Kishilardan oʻz yordamini, xizmatini ayamaydigan, gʻamxoʻr; mehribon. ◆ Saxiy ustoz. m ◆ Saxiy pedagog Mehri opa tarbiyalagan yoshlarni respublikamizning hamma joyida uchratish mumkin. Gazetadan .
3 koʻchma Tabiiy boyliklarga boy; toʻkin, moʻl; moʻl-koʻl. ◆ Saxiy yer. Saxiy yoz. sht Yer! Qanday boysan, saxiysan, goʻzalsan. R. Fayziy, „Choʻlga bahor keldi“ . ◆ Urushdan qaytgan gʻolib otadek Qoʻni-qoʻnji toʻlib saxiy kuz keldi. Gʻ. Gʻulom .
4 koʻchma Nurini ayamay toʻkuvchi; yuqori haroratli (quyoshga nisbatan). ◆ Ana, yoʻlning ikkala beti boʻylab saxiy quyosh nurini bearmon emib, yastanib yotgan tokzorlar orqada qoldi. "Sharq yulduzi" . ◆ Xazina yer, zi-lol suv, Yoz boʻyi saxiy kuyosh. Gʻayratiy .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
САХИЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.