shaddod

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

shad-dod

Etimologiyasi

arab. – kuchli, qudratli; juda yomon (ogʻir); qiyin; zolim, qahrli;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Oʻz xohishi, hukmini oʻtkazadigan; shafqatsiz, zolim. ◆ Bolalar baxtining yulduzlariga Zaharlar sochmoqchi qaysi jallodlar? Dunyoning ravshanlik kunduzlariga Zulmat quymoqchimi bebosh shaddodlar? M. Shayxzoda. ◆ Ibrohim aka, gapingiz toʻgʻriku-ya, lekin Isfandiyor toʻrani shaddod deyishadi. J. Sharipov, „Xorazm.“

2. Oʻz fikrini oʻtkazishga tirishadigan; oʻjar, choʻrtkesar; oʻz fikrini qatʼiylik bilan, dadil aytadigan, tortinmas (asosan ayollar haqida). ◆ Shaddod, gapini birovga bermaydigan, erkakshoda Asrora "zveno"ga boshliq boʻldi. S. Ahmad, „Ufq.“ ◆ Maynaning uddaburonligi.. [Ivan Vasilichni] hayratda qoldirdi: Shaddod qiz. Olamga tatiydi. Sh. Toshmatov, „Erk kushi.“

Antonimlari

ШАДДОД. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

shaddod
деспотический, властный, деспотичный; // деспот, тиран, притеснитель; ◆ shaddod xotin властная, деспотичная женщина.