shoirona
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
sho-i-ro-na
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
a. + f. 4d1 jx.Li - shoirlar-cha; goʻzal, nafis
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
rvsh. Shoirlarga xos il-hom bilan, shoirlarcha. ◆ Shoirona gapirmoq. Shoirona ibora. m ◆ Ahmad Husayn bu soʻzlar-ni baland shoirona soʻzlar kabi tushunib, ularning mazmuniga unchalik eʼtibor berma-di. Oybek, „Nur qidirib“ . ◆ Shoirona tafak-kur! Mubolagʻa, maqtashlar! Meningcha, oq sadafdir Soy ichida oq toshlar. M. Shayxzoda . ◆ Xushmanzaralar yoshligi choʻponlik bilan bezangan, shoirona qalb egasi Kudratga Sa-marqand togʻlarining etagidagi goʻzal bogʻ-larini eslatardi. 3. Fatxullin, „Soʻnmas yul-duz“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ШОИРОНА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ot[tahrirlash]
shoirona (koʻplik shoironalar)
Ruscha ru
shoirona
поэтически, поэтично; // поэтический.