shovqinli
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
shov-qin-li
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Shovqin bilan toʻlgan; gʻala-gʻovur hukm surib turgan. ◆ Shovqinli koʻ-cha. n ◆ Mashshoqlar cholgʻularini qoʻlga oldi-lar. Endi guzarda shovqinli katta oʻyin emas, shirin, mayin hujrabazm sadosi oqa ketdi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ . o.
2 Kuchli tovush chiqarib turadigan. ◆ Shov-qinli oʻrmon. yat Umurzoq ota gʻira-shirada chaylasidan chiqib keldi-da, shovqinli daryo labida tahorat qildi va toʻnini maysaga yozib, bomdod namozini oʻqidi. H. Gʻulom, „Mashʼal“ . ◆ [Mirkarim] Shovqinli suvlar boʻyi-ga joylashgan gumbazdor mozorlar.. machit-lar orasida uch oy yurgach, yana Toshkentga kelib oldi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .
- Shovqinli undoshlar tlsh. Ovozning ishtirokisiz, shovqin bilan hosil boʻla-digan undoshlar.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ШОВҚИНЛИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.