sipo
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
si-po
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
|f. — qoʻshin, askar
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Kam-tar, kamsuqum, oddiy. ◆ Sipo odam. Sipo ki-yinmoq. tsh Komila beqasam kiyib, soʻrida sipogina oʻtirgan Azimjonga koʻz qirini tashlab qoʻydi. A. Muxtor, „Chinor“ . ◆ Baland boʻyiga sipo qshshb tikilgan guldor koʻylagi yopishib turardi. H. Ziyoxonova, „Birinchi maktub“ .
2 Ogʻir, vazmin, bosiq. ◆ Oʻzini sipo tut-moq. m ◆ Yigit ular bilan sipo salomlashib, qoʻlidagilarni stolga qoʻydi. A. Obidjon, „Akang qaragʻay Gulmat“ . ◆ Endi shoʻxlik qayoqda deysiz, Yurishlarim sipo va oʻychan. A. Oripov, „Yillar armoni“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
СИПО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
sipo
скромный, сдержанный, непритязательный; степенный; ◆ oʻzini sipo tutmoq держаться скромно, сдержанно; держаться степенно.