subh
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
subh
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. – ertalab, tong, tongotar;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Erta tong payti; saboh, sahar. ◆ Tinmagur shahrimizning Subhida shuncha ovoz. Gʻ. Gʻulom. ◆ Subh chogʻida magar chiqqanda yorim toʻlgʻanib. Gul yoqasin chok etar, bulbulda afgʻon qoʻzgʻalur. Habibiy.
- Subhi kozib; (l. m. yolgon tong) Tongotardan ancha oldin, tong yorishgandek tuyuladigan payt. ◆ Ha, subhi kozibda emas, subhi sodiqda, xoʻrozlar qichqirar-qichqirmas, bulbulu maynalar xonishini boshlar-boshlamas, toʻrt askar oshnalarining qoʻrgʻoniga yetib kelishgandi. "Yoshlik".
- Subhi sodiq; (l. m. chin tong) Haqiqiy tongotar payti. ◆ Sharq ufqidan asta-asta qorongʻilik koʻtarilib, oʻrniga subhi sodiq joylashmoqda edi. A. Qodiriy, „Kichik asarlar.“ ◆ Izlab borayotgan Barchin yori ham, baxmal oʻtovda yotib, subhi sodiq tuqqan vaqtda bir tush koʻrdi. "Alpomish".
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
СУБҲ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.