taomil
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ta-o-mil
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. – oʻzaro aloqa, munosabat; hamkorlik;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Biror jamiyatda, el-xalqda anʼanaviy odat hukmiga kirgan tartib-qoida, rasm-rusum. ◆ Eski taomil. Yangi taomil. Taomilga kirmoq. ◆ Toʻyning toʻri aziz mehmonlarga ataladi. Urf-odatimiz, taomilimiz shunday. M. Nazarov, „Choʻlni yashnatganlar.“ ◆ Toʻy kunlari ichkarida samovarni koʻpincha erkak kishi qaynatishi eskidan bir taomil boʻlib qolgan. Oybek, „Tanlangan asarlar.“ ◆ Janubiy Amerikaga borib qolsangiz, samolyotda ketyapsizmi, kinoteatrga kirdingizmi.. darrov saqich konfet bilan siylashadi. Taomil shunaqa! "Fan va turmush".
Sinonimlari[tahrirlash]
odat
Antonimlari[tahrirlash]
ТАОМИЛ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
taomil
обычай; обыкновение; ◆ taomil boʻlmoq, taomilga kirmoq входить в обычай; повестись.