tilanchi
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ti-lan-chi
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
- Kishilardan biror narsa (sadaqa) tilab, tirikchilik qiluvchi kishi; gadoy. ◆ Ochlar, yupunlar koʻp. Tilanchilar or-qangizdan ergashgani ergashgan. H. Gʻulom, „Hamkasblar gurungida“ . Zokirboy uning \Ho-diqulning
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
◆ roʻparasida, sadaqa soʻrab kelgan tilanchiday, bir lahza soʻzsiz turdi. S. Karomatov, „Bir tomchi qon“ . "Masjidi jome" boʻylab har qadamda gadoy: qalandarlar, ti-lanchi bolalar, kampirlar. Oybek, Tanlangan asarlar.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ТИЛАНЧИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
tilanchi
нищий, попрошайка; см. также gado(y).