toʻsin
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
toʻ-sin
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Imoratning va, umuman, har qanday qurilma yoki inshootning tomi, ora-yopmalari, poliga koʻndalang solingan ba-quvvat yogʻoch, temir yoki boshqa narsa. ◆ Yogʻoch toʻsin. Temir toʻsin. m ◆ Yonidagi yigit.. oʻzi-ni suvga tashladi, koʻprik toʻsiniga ilingan jasadni yigitlar yordamida qirgʻokko chikardi. J. Sharipov, „Xorazm“ . ◆ Oʻrmondan kel-tirilgan toʻsin va yogʻochlardan yerosti bos-tirmalari tayyorlanmokda. I. Raxim, „Chin muxabbat“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ТЎСИН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
toʻsin
перекладина, балка; ◆ temir toʻsin железная балка.