toʻzgʻin

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

toʻz-gʻin

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 ayn. toʻziq. ◆ Iskandaro asabiy va toʻzgʻin xayomar quchogʻida sukut etar edi. Oybek, „Nur qidirib“ .

2 koʻchma Ozib-toʻzgan, oʻzini oldirgan, ozgʻin. Qoʻsh qulogʻidagi juldur ishtonli qa-rolning qovurgʻalari ham hoʻkizniki singari urib chiqqan, uham ozgʻin-toʻzgin edi. M. Ismoiliy, Fargʻona t. o.

Antonimlari

ТЎЗҒИН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

toʻzgʻin
= toʻzgʻoq 1.