tolib
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
to-lib
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. – izlovchi; talab qiluvchi, xohlovchi; oʻquvchi; tinglovchi;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Talabi boʻlgan, talabgor. ◆ Suluv qizsan, senga tolib koʻp boʻlur. "Ravshan". ◆ Ishlamoqqa hamma tolib, Bir-biriga kelib gʻolib. Har ketmondan yuz gul unar, Choʻllar suvga toʻlib-qonib. Fozil Yoʻldosh oʻgʻli. ◆ Hafiza eshik yoniga kelib, serrayib turdi, yonidan oʻtib ketayotganlar uning joy boʻshashini kutib turganini, u oʻqishga juda tolib ekanini sezishganday boʻlardi. Mirmuhsin, „Umid.“
2 Madrasa oʻquvchisi.
3 Tolib (erkaklar ismi).
- Tolibi ilm Ilmga talabi boʻlgan, ilmga tashna; talaba. ◆ Nariroqda Umarali bir-ikki doʻstlari, tolibi ilmlar bilan quyuq suhbatda. Oybek, „Ulugʻ yoʻl.“ ◆ Tolibi ilmlarning aksari bu kun hovliga chiqishgan. Oybek, „Navoiy.“
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ТОЛИБ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.