tuygʻun
[tahrirlash]
tuygʻun I[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
tuy-gʻun
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
TUYGʻUN ' tez fahmlaydigan1, ' sezgir'. Yigit— ning tuygʻunin koʻrdim, buvishim ("Kuntugʻmish"). Bu sifat eski oʻzbek tilida ' sez—', ' his et—' maʼno — sini anglatgan tuy— feʼlidan —gʻun qoʻshimchasi bilan yasalgan (КРС, 763): tuy- + gʻun = tuygʻun.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Tez sezib, fahmlab, pay-qab oladigan; sezgir. ◆ Tuygʻun bola. shsh Hamza onasidek tuygʻun, har narsaga qiziquvchi bola boʻlgan. "OʻTA" . ◆ Bunday tuygʻun, bunday ziyrak, bunday boadab qiz yetti iqlimda ham topilmaydi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .
2 Tuygʻun (erkaklar ismi).
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
tuygʻun II[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
tuy-gʻun
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Qirgʻiy yoki qarchigayning erkagi. ◆ Suvsiz choʻlda keladi. Polvon Hasan, mard Hasan, Och tuygʻunday chirqillab. "Ravshan" .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ТУЙҒУН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
tuygʻun I
1 чуткий, с хорошим чутьём; догадливый;
2 Туйгун (имя собств. мужское).
tuygʻun II
старый ястреб-самец.