uquv
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
u-quv
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
1 Kishining biror narsani tu-shunib, bilib olish xususiyati; did, fahm, farosat. ◆ Har ishga uquv kerak. sht Mahmuda uquvi zoʻrligi, savodliligi va uddaburoligi tufayli har qanday yangilikni tez oʻzlash-tirib oladi. Gazetadan . ◆ Havasi kelardi-yu, shunga mahorati, kuchi, uquvi yetadimi-yoʻq-mi, oʻylab koʻrmas edi. Shuhrat, „Shinelli yil-lar“ . Ermatjon bilan Inomjon remontga kirishgan boʻlsa ham, baʼzi joylariga uquv-lari yetmay, murvatni burab olishga olib, joyiga qoʻyolmay, uning \Qoʻqonboyning
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
yura-giga gʻulgʻula sola boshladi. Mirmuhsin, Kizil durralar.
2 Oʻqish-oʻrganish kuchi, imkoniyati; is-teʼdod, qobiliyat. ◆ Sher yaxshi narsaku-ya, lekin uni yozishga uquvimiz yoʻq. Oydin, „Suh-bati jonon“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
УҚУВ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
uquv
1 понимание; сообразительность; ◆ uquvi yoʻq odam разиня, простофиля; растяпа, бестолковый человек;
2 способность; талант; ◆ hunarga uquvi yoʻq он не способен к ремеслу.