vijdon
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
vij-don
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
a. j — ehtiros, his-tuygʻu; insof, diyonat
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Kishining oʻz xatti-harakati, qilmishi, yurish-turishi uchun odamlar, jamoatchilik oldidagi masʼuliyat hissi, insoniylikning asosiy belgʻi-laridan biri; diyonat, insof.◆ Vijdonni asrangiz har nedan ortiq, yagona zaminni asragansimon. A. Oripov .◆ Bu odamgarchilikdan, vijdondan emas. Bu — pastlik. P. Tursun, „Oʻkituvchi“ .◆ Nahotki ular gʻurur, oriyat, vijdon degan insoniylikning ulugʻ xislat-laridan yuz oʻgirishgan boʻlsa? Gazetadan .
- Vijdonni yutmoq Insof, diyonatdan tashqari, vijdonsizlik bilan ish tutmoq. ◆ Kimki pora bersa, u vijdonini yutgan, pokligini yoʻqotgan boʻladi. Gazetadan .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ВИЖДОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
vij-don
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Ruscha ru
vijdon
совесть, честь; ◆ sof vijdon чистая, спокойная совесть; ◆ vijdon bilan добросовестно, честно; ◆ vijdon yuzasidan или ◆ vijdonga qarab по совести; ◆ vijdon azobi угрызения совести; ◆ vijdon sotarlar презр. люди, идущие на сделку с совестью; ◆ vijdonim qabul qilmaydi совесть мне не позволяет.