voha
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
vo-ha
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Arabchadan — sahro oʻrtasidagi suvli, koʻkalamzor joy; Arabchadagi bu so‘z ersa, o‘z navbatida, Qibtiycha ⲟⲩⲁϩⲉ so‘zidan olingan erur.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Choʻl va chalachoʻllarda obod qilingan yer. ◆ Zarafshon vohasi. ◆ Xorazm vohasi. ◆ Bir tomchi suvga zor boʻlib yotgan dasht oʻzlashtirilib, maʼmurchilik vohasiga aylantirilib, Oqar qishlogʻi aholisi qarab turarmidi. "Oʻzbekiston qoʻriqlari" ◆ Vohaning uzunligi nari borsa uch-toʻrt farsang, kengligi koʻp boʻlsa bir farsang kelar. Odil Yoqubov, „Koʻhna dunyo“ ◆ Tuprogʻi serunum, iqlimi mo‘tadil, ammo suvi kamchil Qashqa vohasini bogʻ-rogʻlarga aylantirish qadimiy orzu edi. "Oʻzbekiston qoʻriqlari"
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ВОҲА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Qibtiycha: ⲟⲩⲁϩⲉ