zodagon

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

zo-da-gon

Etimologiyasi

ZODAGON Bu ot asli 'tugʻ-' maʼnosini anglatadigan tojikcha zondai feʼlining zond oʻtgan zamon asosidan (ТжРС, 156) -a koʻshimchasi bilan (ТжРС, 560) yasalgan zonda oʻtgan zamon ravishdoshi shakliga -(g)on koʻshimchasini (ТжРС, 537) qoʻshib hosil qilingan boʻlib, n tovushi aytilmay qoʻygan: (zond -• a) + gon —* zodagon. ПРСga, ТжРСga kiritilmagan bu ot OʻTILga kiritilib, 'oksuyaklarga, yukori tabaqaga mansub kishi' maʼnosini anglatishi aytilgan (I, 308).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[f. ^_ yaxshi oila far-

zandlari] esk. Ilgari zamonlarda oqsuyak-larga, imtiyozli tabaqaga mansub shaxs; asilzoda. ◆ Sh. Hamroyev avvaliga chor amaldor-larining, boyu zodagonlarning kuni bitgani-ga ishonqiramay yurdi. "Oʻzbekiston qoʻriq-lari" . ◆ Zuhra begim tegaman, desa uni oladi-gan zodagonlar topilar edi. P. Qodirov, „Yulduzli tunlar“ . ◆ Saroy zodagonlari orasida Abdullatifga qarshi fitna tayyorlana-di. Mirmuhsin, „Meʼmor“ .

Antonimlari

ЗОДАГОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

zodagon
уст. аристократ; // аристократический.