zov
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
zov
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
\f. jlu — dara
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
shv. Dara, togʻ orali-gʻidagi chuqurlik; jarlik. ◆ Toʻsh-toʻshiga lash-kar qochib joʻnadi. Qancha odam zovdan tash-lab oʻladi. "Shirin bilan Shakar" . ◆ Oʻng to-moni — uchma zov. Ikki tegirmon suv oʻsha zov pastidan oqib tushyapti. Sh. Xolmirzayev, „Qil koʻprik“ . ◆ Hojar yangam uzoq-uzoqlar-ga koʻz tikkancha, Chortoqning ustidan se-kin-asta zov tomonga yurib borardi. S. Is-hoqov, „Olam goʻzal“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЗОВ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.