zurriyot
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
zur-ri-yot
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
\a. — bolalar, nayel
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Bir
ajdoddan tarqalgan avlod; nasl-nasab; zot. Nima yeydi dilbar oting, Bayon ayla zurriyo-ting. "Murodxon". -Hoy aka, siz ham bundoq yorilsangiz-chi odam boʻlib, kimsiz, zot-zur-riyotingiz kim? — dedi koʻzi ojiz tankchi yigit. N. Safarov, Olovli izlar.
2 Bola, farzand. ◆ Akrom mirob dunyoga kelib zurriyotsiz oʻtayotganidan hoʻl oʻtindek tutab qoʻyardi. E. Usmonov, „Yolqin“ . ◆ -U dilu jigarimning bir parchasi, orzularimning gʻunchasi, tabiatning nozik yerlaridan soʻrab olgan zurriyotim, — dedi Qamchi. H. Gʻulom, „Mashʼal“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЗУРРИЁТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.