shafqat
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
shaf-qat
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
a. — rahmdillik, achinish, hamdardlik; iltifot
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Ayash, rahm his-tuygʻusi; shunday his-tuygʻuli munosabat. ◆ Ogʻa-inilar oʻzlarining ahilligi, bir-biriga mehri, shafqati bilan hammaning diqqatini jalb etar, havasini keltirar edi. Oybek, „Quyosh qoraymas“ . Kimki ulugʻroq — anga xizmat kerak, Kimki kichikroq — anga shaf-qat kerak. Gazetadan. ◆ Bu gal ham uning moʻlti-rab qarab turishi xotinida shafqat emas, gʻazab qoʻzgʻatganiga ishonmasdi. S. Ahmad, „Saylanma“ .
- Shafqat qilmoq Shafqatli munosabatda boʻlmoq, shafqat koʻrsatmoq; ayamoq. ◆ Mana shunday ot! Eng muhimi — dushmanga shafqat qilma. K. Yashin, „Hamza“ . ◆ Amin buva: "Unga tushuntirsak.. xalqqa achinar, shafqat qilar“, deboʻylagan edi. M. Ismoiliy, „Far-gʻona t“ . o.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ШАФҚАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ot[tahrirlash]
shafqat (koʻplik shafqatlar)
Ruscha ru
shafqat
сочувствие, сострадание, жалость; милосердие; снисхождение; ◆ shafqat qilmoq проявлять сочувствие, сострадание, жалость, милосердие; оказывать снисхождение; ◆ xoinlarga hech qanday shafqat qilinmasin никакого снисхождения предателям.