обычный
Qiyofa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
о-быч-ный
Aytilishi
Etimologiyasi
Maʼnoviy xususiyatlari
Maʼnosi
обычн/ый, -ая, -ое; -чен, -чна
1 oddiy, odatdaga, doimo boʻlib turadigan, oʻrganish boʻlib qolgan; ◆ ~ая работа oddiy (har doimgi) ish; ◆ ~ым способом oddiy (har doimgi) usul bilan; ◆ при ~ой температуре odatdagi temperaturada; ◆ это ~ое дело bu odatdagi ish; ◆ это дело стало для него ~ым bu uning uchun oddiy (odatdagi) ish boʻlib qoldi, bu ish unga oʻrganish boʻlib qoldi;
2 oddiy, sodda, boshqalardan farqsiz, el qatori boʻlgan (boʻladigan); ◆ ~ое строение oddiy bino; ◆ ~ый человек oddiy odam, el qatori odam;
3 юр. urf-odatlarga asoslangan, urf-odatlardan kelib chiqadigan; odatdagi, odatiy; ◆ ~ое право urf-odatlarga asoslangan huquq, odatiy huquq.