gʻarb

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻarb

Etimologiyasi

a. غَرْب — kunbotar, gʻarb

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Dunyo-ning toʻrt tomonidan biri; sharqqa qara-ma-qarshi tomon, quyosh botadigan tomon; kunbotar. ◆ Gʻarbdan esgan shamol. m ◆ Oftob gʻarbga yonboshlaganda, ikki yoʻlovchi dashtdan chiqib, tepalikka yoʻl oldi. A. Qahhor, „Mas-ton“ .

2 Maʼlum bir obʼyekt, hudud, maydon, bino va sh.k. ning gʻarb tomoni, gʻarbiy qis-mi. ◆ Oʻzbekistonning gʻarbi. n ◆ Otabek may-donda otini supurib egarlar ekan, maydon-ning gʻarbidagi xaroba uyning devoridan bir bosh koʻtarilib, unga qarab turar edi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ . ◆ Jarning narigi tomoni bir tepadan iborat boʻlib, janub biqini maʼlum Chaqar suvi bilan, gʻarbi Boʻz-suv va Koʻkcha arigʻi bilan oʻralgan. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .

3 s. t. Gʻarbiy Yevropa, Gʻarbiy Yevropa mamlakatlari. ◆ Jannaning oʻzi.. gʻarbda ti-kilgan, koʻkrak choʻntagi ustiga lotin har-fidan belgilar qoʻyilgan jelatka.. topib kelib, Umidga kiygizdi. Mirmuhsin, „Umid“ .

Antonimlari

ҒАРБ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻarb
запад; // западный; ◆ ~ga, ~ tomonga на запад.