adoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

a-doq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. esk. ayn. oyoq 1. ◆ Quyosh yuzung koʻrub yerga yiqildi, Adogʻing tufrogʻini surma qildi. Xoʻjandiy, „Latofatnoma“ .◆ 

2. ◆ -sh.birl. adogʻi . Tugash joyi, nihoyasi. ◆ Odatda har qanday hikoyaning ham boshi, oʻrtasi, adogʻi boʻladi. N. Safarov, „Olovli izlar“ . ◆ Ahmad sunbulani — yozning adogʻi, kuzning boshlanishini yaxshi koʻrardi. F. Musajonov, „Himmat“ .◆