afandi
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
a-fan-di
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- esk. Janob, janoblar (murojaatda). ◆ U aʼyonlarga qarab: -Ketdik, afandilar! Hokim tura kechki salqinda keladilar, — dedi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t. o.“
esk. Kishi nomiga qoʻshilib, hurmat bildiradi yoki kishi nomining tarkibiy qismini tashkil etadi. {{misol|Fosih afandi soʻriga emas, izvoshga chiqdi. |M. Ismoiliy|Fargʻona t. o. ◆ Komandir afandi telegramma berishni 6wmac ekanlar. A. Umar, „Muxtor“ . esk. Oʻqituvchi, muallim. ◆ Elmurod.. uning \Sotvoldining\ "Muallim oʻzimizniki.. Afandimningtuprogʻi shu yerdan olingan" deganini esladi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .
- Afandi (Xoʻja Nasriddinning epiteti).
s. t. hazsh1 Ishidan yanglishib, kulgili ishlar qilib yuradigan odam haqida. ◆ Afandi odam. Afandi ekansiz-ku! s. t. Latifa, anekdot. U [◆ Sidiqjon] endi.. askiya va afandi aytishar, ishga doyr gaplarga ara,shshib, birovning fikrini quvvapiar yoki rad qilar, oʻz fikrini aitar edi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
OʻTIL
Sifat[tahrirlash]
afandi