afandi

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

a-fan-di

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. esk. Janob, janoblar (murojaatda). ◆ U aʼyonlarga qarab: -Ketdik, afandilar! Hokim tura kechki salqinda keladilar, — dedi. M. Ismoiliy, „Fargʻona tong otguncha“ .

esk. Kishi nomiga qoʻshilib, hurmat bildiradi yoki kishi nomining tarkibiy qismini tashkil etadi. {{misol|Fosih afandi soʻriga emas, izvoshga chiqdi. |M. Ismoiliy|Fargʻona t. o. ◆ Komandir afandi telegramma berishni 6wmac ekanlar. A. Umar, „Muxtor“ . esk. Oʻqituvchi, muallim. ◆ Elmurod.. uning \Sotvoldining\ "Muallim oʻzimizniki.. Afandimningtuprogʻi shu yerdan olingan" deganini esladi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .

Afandi (Xoʻja Nasriddinning epiteti).

s. t. hazsh1 Ishidan yanglishib, kulgili ishlar qilib yuradigan odam haqida. ◆ Afandi odam. Afandi ekansiz-ku! s. t. Latifa, anekdot. U [◆ Sidiqjon] endi.. askiya va afandi aytishar, ishga doyr gaplarga ara,shshib, birovning fikrini quvvapiar yoki rad qilar, oʻz fikrini aitar edi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ .

Antonimlari

OʻTIL

Sifat

afandi

Ruscha _ru

afandi
1 уст. господин, сударь;
2 уст. учитель;
3 Афанди или Насриддин Афанди (широко известный герой узбекских народных сказок и анекдотов); Afandi latifalari анекдоты Афанди;
4 перен. разг. чудак; простак.