aft
Jump to navigation
Jump to search
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
aft
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Odam boshining old qismi; yuz, bet. ◆ Safar boʻzchi boshini qashib, yana maxdumning aftigaqarab qoʻydi. A. Qodiriy, «Mehrobdan chayon» . ◆ Soraxon.. "shu tobda kirib nima qilar edi" deganday qilib, aftiniburishtirdi. A. Qahhor, «Sarob» .
- Yuz koʻrinishi, qiyofa; turq. ◆ Havoning taftiga boq, odamning aftigaboq. Maqol . m Qodir bu odamning aftidan kasb-korini belgilay olmadi. A. Qahhor, Qanotsiz chittak.
- Afti qursin Nafrat, qargʻishni ifodalaydi. ◆ ..kuydirgan kamaday irjayadi, uyalmaydi ham! Aftiqursin. K. Qahhorova, «Chorak asr hamnafas» .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
OʻTIL