alamli
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
a-lam-li
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Alami bor, ogʻriq-azobli. ◆ AlamJSH va yarali koʻngshiardan roʻy-rost otilib, havoni yangratgan haqiqat ovozi uning butun vujudini titratdi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .
- Alam-ogʻriqdan, azobdan yuzaga kelgan. ◆ Yoʻq, bu odamning ruhini yengillatadigan yigʻi emas, yurakdan oqqan qondek alamli, achchiq ikki tomchi edi. Oʻ. Hoshimov, „Qalbingga quloq sol“ .
- Dard-alam ifodalovchi. ◆ Alamli koʻzlar. n -Kechir demoqchisiz, — dedi Inobat ma-�yin, apashi ohang bilan. X. Toʻxtaboyev, „Felyetondan soʻng“ .
4 Dard-alam chekkan, alamdiyda. ◆ Tohirim kelmaydi deb qahr etma, e, jon Zuhraxon, Bir guruh dardli, alamlilargamen yor oʻlmisham. S. Abdulla, „Tohir va Zuhra“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
Tarjimalari[tahrirlash]
- Turkcha: acılı
Ruscha ru
alamli
1 горестный, печальный; исполненный горя, печали;
2 страдающий (от боли, обиды и т. п.); истрадавшийся;
3 обидный, огорчающий;
4 мучительный, болезненный, причиняющий боль, страдания (физические);
5 жалобный, возбуждающий жалость.