arvoh

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ar-voh

Etimologiyasi

a. "ruh" soʻzining kup-

ligi, ruhlar

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Diniy tasavvurlarga koʻra: faqat odam tirikligida, hayotida u bilan boʻladigan, vafotidan keyin tandan chiqib, abadiy mavjud boʻladigan gʻayrimoddiy asos; ruh. ◆ Tirik moʻminlar qargʻishidan qoʻrqmasang, marhumlar arvohidanqoʻrq. Gazetadan . ◆ Shu yerni obod qilinglar. Har holda ota yurting. Otangning arvohiham shod boʻladi. Sh. Xolmirzayev, „Bodom qishda gulladi“ .

Arvoh oshi Oʻtgan ota-bobolarning ruhiga bagʻishlab oʻtkaziladigan kichikroq maʼraka, yoʻqpov. ◆ Sultonbek soʻz oldi: "Arvoh oshi" bermayman, oʻgʻlimni tuy qilmoqchiman, toʻy dedim. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . Arvohi pir yoki arvoh piri Ustoz qoʻlida kasb-hunar oʻrganib, mustaqil ish boshlash uchun fotiha olayotgan shogirdning shu munosabat bilan hamkasaba ustalarga va oʻtgan pirlar arvohini shod etish maqsadida beradigan ziyofati. ◆ Boʻlmasa, usta Olim oʻz uyiga doʻkon quribdir deng-chi! — Doʻkon quribdir. Arvoh piri bermasdan-a? A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .

1. Marhumning kishi xayolida koʻringan sharpasi. ◆ Sevguvchi yigitni solmishdir yoʻlga, Tunda ertak aytgan bir mudhish arvoh. H. Olimjon . ◆ Shayx arvohdekbesas, beparvo turardi. S. Siyoyev, „Avaz“ .

Arvoh kapalak Odatda, kechasi chiroq yorugʻiga keladigan yirik qoʻngʻir kapalak (oʻlgan kishining ruhi oʻz uyiga goʻyo shu kapalak suratida kelarmish). Arvoh urdi Ishning rasvo boʻlishi, yomon hodisa yuz berishini ruhning yomon taʼsiridan koʻrishni bildiradi. | ◆ Qozi] Tavba qildim, xudo![Mulladoʻst:\ Arvoh urdi, qozi! Hamza, „Maysaraning ishi“ . Och arvoh yoki arvohga oʻxshagan Juda oriq, qiltiriq; goʻyo jonsizdek koʻrinishli.

Antonimlari

OʻTIL

Tarjimalari

Ruscha _ru

arvoh
1 рел. душа умершего;
2 привидение; дух предков; призрак;◆ 

• ~ kapalak ночная бабочка (по старому поверью в ней якобы воплощается дух предков); ◆ ~i ham yoʻq и в помине нет; ◆ ~ga oʻxshagan или ◆  och ~ga oʻxshagan (букв. похожий на привидение) истощённый, худой как щепка; тощий; ◆ ~ piri уст. разг. (или ◆  ~i pir ) угощение, устраивавшееся мастерам учеником в честь патрона того ремесленного цеха, для вступления в который ученик приготовился.