avzo

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

av-zo

Etimologiyasi

arab. – hol, holat, ravish, yurish-turish;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

3-sh.birl. avzoyi (asosan inson va havoga nisbatan) 1. Yuz koʻrinishining muayyan ifodasi. ◆ Ayol yigitning avzoyidan yomon niyatli kishi emasligini payqadi. R. Rahmonov, „Vaqt bilan uchrashuv.“ ◆ Baratov Saodatxonning avzoyiga qaradi-yu, gapini yutdi. S. Zunnunova, „Yangi direktor.“

2. Ruhiy (ichki) holat; koʻrinish. ◆ Sharofat.. kechqurun Kanizak kelganda yana zaharga toʻlib oʻtirgan edi, biroq, uni choʻchitmaslik, gʻaflatga solib turib, birdan qoʻlga tushirish uchun avzoyini sira bildirmaslikka harakat qildi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari.“

Avzoyi buzuq Kayfiyati, koʻrinishi yomon, yomon tomonga oʻzgargan. ◆ Ayol hayron boʻlib, unga qaradi. Tolib akaning avzoyi buzuq edi. F. Musajonov, „Himmat.“ ◆ Havoning avzoyi buzuq. Osmon toʻla qop-qora bulut.. T. Ashurov, „Marvarid tut.“

Tarjimalari

• Ruscha _ru : настроение, душевное состояние

Ruscha _ru

avzo
[avzoi]
1 настроение, душевное состояние; ◆ uning ~i buzuq 1) у него плохое настроение, он не в духе; 2) он что-то замышляет, он задумал что-то недоброе;
2 вид, выражение лица; ◆ ~idan bilmoq узнать (что-л.) по виду, по выражению (чьего-л.) лица;
3 состояние, положение; ◆ havoning ~i buzuq погода неважная, погода хмуриться; ◆ ~ini olmoq прощупать, позондировать.