behayo

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

be-ha-yo

Etimologiyasi

BEHAYO Bu sifat 'yoʻq' maʼnosini ifodadaydigan tojikcha be- old qoʻshimchasini (ТжРС, 544) 'uyalish’, 'uyatchanlik' maʼnosini anglatadigan arabcha hayo otiga (ARS, 205) qoʻshib hosil qilingan (ТжРС, 69); 'uyatsiz', 'uyat-andishani bilmaydigan' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 109).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

be.. + hayo

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Sharm-hayosi yoʻq, or-nomusni bilmaydigan, uyatsiz, besharm. ◆ Behayo odam, n Oʻgʻlim, bunaqa behayo qiz ekan, vaqtida bilib, oʻzingizni chetga olganingiz yaxshi boʻlibdi. Mirmuhsin, Umid.◆  Eshqobil-ning xotini oʻta shaddod, behayo emas, uni hurmat qiladi. "Yoshlik".

2 Odob-axloq doirasiga sigʻmaydigan, beadab.◆  Behayo xatti-harakat. Behayo ibora. Behayo soʻz. m Tangri behayo soʻzlarni gapi-ruvchi kishini yomon koʻradi. Gazetadan.

Antonimlari

БЕҲАЁ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

behayo

Ruscha _ru

behayo
= besharm.