chiya
Qiyofa
chiya I
[tahrirlash]Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]chi-ya
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]- Togʻli yerlarda oʻsadigan yovvoyi olcha va uning mevasi. ◆ Toshkentlarga posil-Kaiiap solayin, Yor yemakka chiya, olma olayin. "Qoʻshiqlar" . ◆ Gʻir-gʻir shamol esadi, qoraqand, chiyalarning yoqimli isi anqiydi. S. Murod-bekov, „Yovshan isi“ .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]chiya II
[tahrirlash]Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]chi-ya
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]- chiyasi chiqmoq folk. Siri ochil-moq. ◆ Farzand boʻlar kishining mehrigiyosi, Ayrilganning chiqar ekan chiyasi. "Orzigul" .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ЧИЯ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari
[tahrirlash]Ruscha ru
chiya I
бот. вишня тяньшаньская; вишня красноплодная.
chiya II
фольк. тайна, секрет.