daʼvogar

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

daʼ-vo-gar

Etimologiyasi

DAʼVOGAR Bu ot arabcha daʼvo otiga (ARS, 255) tojikcha -gar KUshimchasini (ТжРС, 542) qoʻshib hosil qilingan; 'daʼvo bilan murojaat Kilgan kishi' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 215). Bu otdan oʻzbek tilida yavogarlik oti, daʼvolash- feʼli hosil qilingan.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[a. + f. — daʼvo qi-

luvchi] 1 huq. Oʻz haq-huquqini himoya etish haqida tegishli joylarga rasmiy yoki gʻay-rirasmiy arz qilgan, talab qoʻygan fuqaro yoki yuridik shaxs. ◆ Oʻgʻri zoʻr boʻlsa, Daʼvogar javobgar boʻlar. Maqol . ◆ Daʼvogar qozi boʻl-sa, Dardingni olloga ayt. Maqol . m ◆ Oʻgʻri qutulib, daʼvogar sudga tortshggan vaqtlar koʻp boʻlgan. N. Safarov, „Kim ga toʻy, kim ga aza“ . ◆ Nega uch yildan beri indamay kelgan xotin birdan daʼvogar boʻlib qolibdi? Oʻ. Hoshimov, „Qalbingga quloq sol“ .

2 Oʻzida yoʻq haq-\uquq, xususiyat yoki fazilatlarning eʼtirof etilishini talab qiluvchi. ◆ -Menga daʼvogar? Podshohlik haqi-ga daʼvogar, — dedi amlokdor. S. Ayniy, „Qullar“ .

3 Musobaqa, tanlov, sport oʻyinlarida yuqori oʻrin uchun kurashuvchi. ◆ Futbol komandamiz birinchi oʻrin uchun daʼvogar-lardandir.

Antonimlari

ДАЪВОГАР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

daʼvogar
1 истец; претендент; ◆ ~ boʻlmoq быть истцом, предъявлять иск; предъявлять претензии, претендовать;
2 неодобр. домогающийся (чего-л.).

Tillar

• Inglizcha: plaintiff