dagʻdagʻa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

dagʻ-da-gʻa

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[a. — hayajon; qoʻrqinch|

1 Vahima yoki shovqin solib qilingan doʻq, poʻpisa. ◆ Miltiq koʻtargan bilan ovchi boʻlmas, Dagʻdagʻa solgan bilan dovchi boʻlmas. Maqol .

shsh Datofat Roʻziyevning ovozidagi dagʻdagʻani endi payqagandai, seskanib ketdi. Oʻ. Hoshimov, Bir tomchi shudring.

2 Qoʻrqitish uchun koʻtarilgan janjal, nizo. ◆ Biz bu dagʻdagʻa/shrni oʻrtadan koʻtarish-ga harakat qilurmiz. Oybek, „Navoiy“ . ◆ Ma-hallada hammaga dagʻdagʻa qilib oʻrgangan Fotima “zakonchi ” degan nom ham chiqargan edi. Mirmuhsin, „Umid“ .

3 Shovqin-suron, ovoza; dabdaba. ◆ Uch yuz odami bilan saltanati dagʻdagʻasi yerni titratib, joʻnab ketdi. "Yusuf va Ahmad" . ◆ Bu ham xonlik davrini surib, podsholik dagʻdagʻasini qilib, necha yil, necha oy oʻtdi. "Murodxon" .

4 kam qoʻll. Tashvish, bezovtalik, uri-nish. ◆ Shaharning shoirlari.. qofiya dagʻdagʻasi bilan ogʻriydilar. Oybek, „Navoiy“ .

5 koʻchma Xavf solish, tugʻdirish. ◆ Koʻp oʻtmay qoramtir bulupiar koʻk yuzida dagʻdagʻa qila boshladi. Mirmuhsin, „Umid“ . ◆ Vaqtyarim kechadan oʻtganda, havoning dagʻdagʻasi zoʻraydi. Y. Muqimov, „Matonatli kishilar“ .

Antonimlari

ДАҒДАҒА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

dagʻdagʻa
1 крик, окрик; угроза; ◆ ~ qilmoq 1) кричать, шуметь; раскричаться, расшуметься; набрасываться с криком, с угрозами, пугать; 2) вселять страх, устрашать;
2 забота.